Ömer Erim Altınel

Biraz uzun olacak ama merak edenler olabilir diye detaylara geçiyorum:

Ameliyathaneye girdik ve anestezi başladığında, mavi kenarlı bir maskeden derin derin nefes almamı istediler (o arada diğer anestezikler enjekte edilmişti sanırım). İkinci nefesten sonrasını hatırlamıyorum. Kısa (zannettiğim) bir süreden sonra hoş bir bayan sesi (kim olduğunu hala merak ediyorum) mavi kenarlı bir maskeden derin derin nefes almamı söyledi. Bayılmadığımı hala anestezinin devam ettiğini sanarak "daha bayılmadım mı" diye sordum sanırım. O da bana ameliyatın bittiiğini post-op odasında olduğumu söyledi. Ne zaman başladı ne zaman bitti?

Narkozun etkisinden kurtulma süreci biraz sarhoşluk gibiydi ama yanımda benimle yatan arkadaşlarla sohbet edebiliyorduk. Ara sıra kaldırıp bizi yürüttüler, sabah olunca da odamıza aldılar. Sonrası ise, dediğim gibi otel hayatına benziyordu. Kullanılan ilaçlardan mı yoksa başka bir şeyden mi bilmiyorum ama ağrım sızım olmadı. Yemek hiç aklıma gelmiyor, aç kesinlikle değilim. Yani tahammül etmek ya da mücadele etmek zorunda olduğum bir his yok. Aç ya da tok olmak arasında bir fark yok. İçtiklerim fazlasıyla yetiyor. Ameliyat olalı 3 gün oldu, açık çorbalar su ve meyve suyu fazlasıyla doyuruyor.

Bu arada sürecin bu kadar iyi geçmesinde, herkesin emeği büyük tabii ki. Öncelikle yaptıkları kelimelerle anlatılmayacak Metin Karadeniz elbet (keşke benim için anlamını kelimelere dökebilsem. Bunu sadece kuru bir teşekkür olarak görmeyin lütfen, gerçekten ifade edemiyorum). Daha sonra durumumu sürekli kontrol eden, benim ilaçlarımı zamanında alabilmem ve hayati ölçümlerimi (tansiyon nabız vb.) zamanında yapabilmek için geceleri uykusuz kalan ama buna rağmen sürekli tebessüm eden hemşirelere (zaten görevleri demeyin, gerçekten zor iş), gündüzleri sürekli benimle ilgilenen, hastane idari ve sağlık personeline (bilhassa sedefli pembe ojeli kat hemşiremize ki bu ojenin yakıştığını kendisine de söyledim), odamı pek çok kez kaldığım otel odalarından daha temiz tutan temizlik personeline, gecenin bir vakti canım sıkıldığında, acilin önünde sohbet ettiğimiz güvenlik görevlilerine, bana refakatçilik yapan canım aileme ne kadar teşekkür etsem az. Hepinizle yeni hayatımda mutlu günler göreceğimize inanıyorum Çok ama çok teşekkür ederim.