Yıldız Öntürk

Operasyon olalı tam 1 yıl oldu. Hayatımda o kadar çok şey değişti ki, sanki obez olarak son 10 seneyi ben geçirmedim gibi geliyor bazen. Eski resimlerime baktığım zaman o anki ruh halimi anımsıyorum. Yaşamaktan bıkkınlık gelir ya insana, hani hiçbir şeyden zevk almazsın. Sadece yaşamak için yaşarsın. Hayatındaki en basit şeyler sana o kadar zor gelir ki ; 10 dakikalık bir yürüme mesafesi senin gözünde öyle bir büyür ki , kalp çarpıntısından ölüyorum sanırsın. Mesela en büyük korkum yere düşmekti. Çünkü düşerken kontrolü sağlamak o cüsseyle hiç kolay olmuyor. Rahat bir uyku bile uyuyabildiğimi hatırlamıyorum. Uyurken de sürekli uykudan uyanırdım çünkü vücut ağrılarım beni uyutmazdı. Ağrı kesici içmeden uyuyabildiğim çok nadirdi. Malum kilolardan sırt, bel, bacak ağrıları hiç eksik olmuyordu. Bunlar sadece fiziksel sorunlardı işin birde psikolojik yönü vardı ki en ağırı da buydu; en yakınlarının bile seni alay konusu etmekten çekinmeyip yemek yerken dahi 'az ye, sen şişmansın' gibi bir cümleyi pat diye söyleyiverip, lokmayı boğazına diziverir. Onlara sorarsan senin iyiliğin içindir bu. İnsanı gerçekten her şeyden soğutan bir şeydir patavatsızca rencide edilmek. Sosyal hayatta, havuzda, denizde hoş olmayan ve aşağılayıcı espriler ile psikolojini alt üst etmeleri, gittiğin eğlenceden bile zevk alamamak, üstüne psikolojin yerle bir olmuş bir şekilde geri dönmek ise depresyona sokar insanı. Obez olmadan önce çok iyi dans edebilen biriyken obez olduktan sonra bütün kıvraklığımı ve dans yeteneğimi kaybetmek benim gibi dansı çok seven biri için tam bir yıkım oldu. Bunun yanında uzun süredir beni görmeyen arkadaşlarımla buluşmaya gitmeye hep çekinirdim çünkü onlar beni zayıf halimle hatırlarlarken oysa ben eski halime göre 40 kilo almış ve neredeyse iki katım gibi bir fiziğe sahip olmuştum. Kim bilir bana neler diyecekler, ne espriler yapacaklar veya patavatsızca 'sen ne oldun böyle' deyiverecekler ve ben bir anda ne diyeceğimi şaşırıp baka kalacağım. Bu yüzden arkadaşlarımla veya akrabalarımla bile görüşmeye çekinir, yalnızlığı tercih eder, görüşmemek için bahaneler bulup, kendimi bile bu bahanelere inandırırdım. Sosyal hayattan elimi ayağımı çekip kendi kabuğumda yaşamayı tercih etmiştim. İçimden fotoğraf çektirmek bile gelmezdi çünkü kendim bile fotoğrafları beğenmez hemen silerdim telefonumdan.
Ve şimdi operasyondan 1 yıl sonra hissettiklerim; kocaman bir 'yaşama sevinci', mutluluk derken 'gerçekten mutluluk' . Hiçbir şeye üşenmemek harika, biri bir yeremi çağırdı anında giyinip , süslenip hiç çekinmeden gidebiliyor olmak çok güzel bir duyguymuş. Eskiden uzun süren faaliyetlerden nefret eden bir kişi olarak şimdi her türlü yorucu faaliyete koşarak giden biri olmak inanılmaz hoş geliyor bana. Düşmek korkusu hiç aklıma gelmiyor, ayağım takılsa bile hemen kontrolümü sağlayabiliyorum. Tansiyon sorunumu 'o da ne' diyorum artık bir kere bile rahatsızlanmadım ki; kilolar giderken hastalıklarımı da aldı götürdü benden, uyuyabilmek için operasyondan beri hiç ağrı kesici almadım. Kıyafet alırken veya denerken ki mutluluğu anlatamam. Kıyafetin üzerine yakışması insanı öyle mutlu ediyor ki, yağlarımın bir yerden fırlamaması öyle güzel bir duygu ki; bu mutluluk paha biçilemez. Her şeyden önce kendi kendini beğeniyorsun ve moralin inanılmaz yükseliyor. Müthiş bir özgüven artışı geliyor. Yürürken bacak içlerimin tombişliğinden kaynaklanan paytak paytak yürüme gidip te yerine gayet hoş ve zarif bir bayan gibi yürümeye başladığımı farkettiğimde içimden nasıl sevinçten havalara sıçramak geldiğini tahmin edemezsiniz, ancak bunu yaşayanlar bilir. Eskiden yüzüm genellikle asıkken, şuan gözlerimin içi bile gülüyor diyebilirim. Artık fotoğraf çektirmeye doyamaz hale gelirsiniz; yüzünüz gerçek şeklini alır, elmacık kemikleri çıkar, gıdı gider. Ben baya güzelmişim deyip, yüzlerce fotoğraf çekmeye başlar, aynalarla ve tartılarla barışık yaşar, kendinize bakmaya doyamazsınız. 
İyi ki Obezite Cerrrahisi var ve iyi ki doktorum sevgili Metin Karadeniz hocam. Doktorumun işine olan titizliği, sabrı ve hastalarına gösterdiği itina ise takdire şayan. Sizi seviyoruz Metin Karadeniz. Bize hayatımızda bu mutluluğu kimse veremezdi. Hem fiziksel hem de psikolojik bu güzel değişimi sayenizde yaşamak paha biçilmez bir şey. Sonsuz teşekkürler.